سلامت و پزشکی از دیدگاه شاهنامه فردوسی

سابقه و اهداف: شاهنامه، اثر ارزشمند حکیم فردوسی طوسی، کتابی شناخته شده و معروف است. شاهنامه را منظومه ای در تاریخ پهلوانان ایران می دانند که با آن، نام پهلوانان ایران ماندگار شد و زبان فارسی که در حال افول بود، جان تازه ای گرفت. این مقاله با هدف بررسی پزشکی و سلامت از دیدگاه شاهنامه فردوسی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع کیفی با روش تحلیل محتوی از نوع summative بوده است . ابیاتی از شاهنامه که متضمن مسائل پزشکی است در این مقاله مورد توجه واقع و دسته بندی شده و مضامین آن مورد تحلیل محتوی قرار گرفته است. در همه موارد منبع و ماخذ شاهنامه بوده و بر اساس کشف الابیات موضوعی ابیات استخراج گردیده اند. یافته ها: پزشک و پزشکی یکی از واژه های پرکاربرد در شاهنامه فردوسی است. در این منظومه مرتباً از زدن، مجروح کردن، مداوا و تاثیر گیاهان داروئی و شفا دهنده ها سخن می رود. نتیجه گیری: هر چند شاهنامه اثری ادبی است و خواننده انتظار شنیدن مسائل مربوط به علم پزشکی در آن ندارد، لکن در بردارنده مسائل مهمی است که امروز نیز شنیدن آن جالب و در نوع خود اعجاب انگیز است.